Sąd Najwyższy, Izba Karna rozstrzygnęła wyrokiem z dnia 18 lipca 2024 o konieczności uchylenia wyroków Sądu Apelacyjnego i Sądu Okręgowego w Poznaniu w sprawie Łukasza D., który został oskarżony usiłowanie zabójstwa brata i wymierzona mu kara wynosiła 14 lat pozbawienia wolności. Gdzie kara łączna za wszystkie zarzucane oskarżonemu czyny wyniosła 4 lata i 4 miesiące
Sąd Najwyższy-Izba Karna – po rozpoznaniu kasacji wniesionej przez obrońcę, po uchyleniu przekazał temu sądowi do ponownego rozpoznania. W składzie SN zasiadali: Marek Pietruszyński, Tomasz Artymiuk i Waldemar Płóciennik.
Z uzasadnienia wyroku wynika, iż przyczyną uchylenia wyroków sądów obu instancji było uznanie przez sąd kasacyjny, że na etapie postępowania pierwszoinstancyjnego przed Sądem Okręgowym w Poznaniu doszło do wystąpienia bezwzględnej przyczyny odwoławczej z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k., polegającej na udziale w składzie orzekającym sędziego Daniela Jurkiewicza powołanego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa, której skład ukształtowany został przepisami ustawy z 8 grudnia 2017 r
Wydanym na rozprawie kasacyjnej postanowieniem Sąd Najwyższy zastosował wobec Łukasza D. tymczasowe aresztowanie na okres trzech miesięcy. Obrońca złożył zażalenie na tymczasowe aresztowanie.
Rozpoznający zażalenie sędziowie Izby Karnej Sądu Najwyższego, Marek Motuk – sprawozdawca, Zbigniew Kapiński i Ryszard Witkowski, stwierdzili, “iż uchylenie wyroków sądów pierwszej i drugiej instancji przez Sąd Najwyższy rozpoznający kasację stanowi oczywiste i rażące naruszenie Konstytucji RP i ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych. Chodziło o to, że orzeczenie było „dokonane jedynie w oparciu o nieaktualną i niestanowiącą źródła prawa uchwałę połączonych Izb: Cywilnej, Karnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z 23 stycznia 2020 r. oraz w nieznanej ustawie procedurze o charakterze inkwizycyjnym.Uchylenie wyroków skutkowało jednocześnie pozbawieniem testowanego sędziego prawa do właściwego rzeczowo i miejscowo sądu ustanowionego ustawą oraz pozbawieniem prawa do skutecznego środka odwoławczego, a nadto pozbawieniem prawa oskarżonego do rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie. A to stanowi oczywiste i rażące naruszenie art. 45 ust. 1 i art. 78 Konstytucji RP oraz art. 6 ust. 1 i art. 13 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności.”
NIe może to jednak wpłynąć na zmianę pierwotnego orzeczenia Sądu Najwyższego w przedmiocie uchylenia orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu i Sądu Apelacyjnego w Poznaniu, zaś rozważania sędziów w postanowieniu incydentalnym wskazują na zaangażowanie tych sędziów w spór prawny i polityczny trwający w Sądzie Najwyższym i całym Wymiarze Sprawiedliwości, który nie ma żadnego znaczenia dla losów oskarżonego i prowadzonej sprawy.
Powyższe stanowisko nie powinno jednak w żaden sposób wpływać na ewentualne wnioski obrońców w prawomocnie zakończonych sprawach karnych, w postępowaniu kasacyjnym w przedmiocie wniosku o uchylenie wyroków I i II instancji jeżeli są niekorzystne dla skazanych Klientów, oczywiste w sytuacji gdy w składzie orzekającym zasiadał sędzia wybrany przez neoKRS. Oczywistym jest również w takiej sytuacji przysługuje również uprawnienie do złożenia kasacji od prawomocnego wyroku sądu w sprawie karnej, który zakończył się skazaniem na karę pozbawienia wolności z dobrodziejstwem warunkowego zawieszenia kary lub nawet karę grzywny albowiem w świetle orzeczenia z dnia 18 lipca 2024 roku z uwagi na istnienie bezwzględnej przyczyny odwoławczej z art 439 § 1 pkt 2 k.p.k.
